Berbat

"Olur böyle şeyler, geçecek elbet. Sonsuza dek böyle gidecek değil yahu".

Bu sözü tekrarlaya tekrarlaya midem bulandı artık. İğrenmeye başladım kendimden, desem yeridir.

"Laf değil, icraat lazım biraderim, aklın fikrin yerinde, sağlığın sıhhatin yerinde, okulu bitirmekten başka bir sorumluluğun yok, zahmet olacak ama haydi artık, harekete geç be evlat. Yazık ediyorsun kendine."

Şekil 2-A da bu.

Bir türlü olmuyor ama işte. Öyle bir ölmüşüm ki, öyle de bir toprak atmışlar ki üzerime, sormayın. Geç yatıp, geç yatmak. Meselelerin birincisi bu. En birinci mesele. Bu sorunsalı aştıktan sonra tamamdır, daha rahat edeceğim. Lanet olası diziler yüzünden hep. House diye bir dizi var şu sıralar gündemimde. Ondan önce de Nip/Tuck vardı. 7 sezon izledim onu. House'tan da 5, düşün son bir ay ne ettim.

Hiçbir şey etmedim. İki satır bir şey okumayı da geçtim, yok içim çürümüş benim. Kurumuş, ot bağlamışım. Müzik dinle dinle de nereye kadar? Sonuçta ben müzik yapmıyorum ki, sadece dinleyiciyim. Ne kadar iyi dinlesem de, benim farklı işlerim var, onlarla da ilgilenmem lazım, değil mi?

Enos and Tanathos are the branches of the same old tree... diyerek girdi şarkıya Therion solisti taş hatun. Abraxas çalıyor arkadan. Ben de oturmuşum yatağıma, bağdaş kurmuşum, almışım makineyi kucağıma, yazıyorum işte bu cümleleri.

Benim bir diğer sıkıntım da şudur: evden dışarı çıkmak istemiyorum zorunlu olmadıkça. Kapanayım kendi halime. Bunu istiyorum. Ama işte, bu ne yaman çelişkidir ki, içten içe de internet aleminde okunan, takip edilen, bilinen biri de olmak istiyorum. Yani, evden çıkmadan, gerçek hayata dahil olmadan, sanal hayatta tanından biri olmak. I-ıh. Olmaz böyle. Bakınız mesela şu an saat 14:17, ve ben hala gidip vergi dairesine para yatırmadım ehliyetim için. Hala gidip emniyete para vermedim. Son güne bıraktım işte.

Her neyse. Uzatmak istemiyorum daha fazla. Ayinem iştir, lafa bakılmaz. Şahsım görünecek rütbe-i aklı eserimde.

Eserim, berbat.

Toparlanmam lazım.